İtalya’da ‘hapishane kararnamesi’nin onaylanmasının ardından görüş ayrılıkları yaşandı

Bu haberin orijinal dili İngilizce idi.

Geçtiğimiz günlerde İtalyan Parlamentosu’nun “hapishane kararnamesi” olarak adlandırılan yasa tasarısını onaylaması, ülkede hararetli bir siyasi tartışmaya yol açtı.

İtalyan cezaevi sisteminde uzun süredir devam eden sorunlara çözüm bulmayı amaçlayan kararname, tutukluluk koşullarında genel bir iyileşme, cezaevi personelinin sayısında artış ve erken tahliye için basitleştirilmiş bir süreç vaat ediyor.

Ancak bazıları kararnameyi gerekli bir reform olarak görürken, bazıları da kararnamenin sistemin temel sorunlarına çözüm getirmediğini savunuyor.

Özellikle merkez sağ Forza Italia (FI) partisi, kararnameyi hapishanelerdeki aşırı kalabalıklaşma ve mahkumlar arasındaki endişe verici intihar oranlarıyla mücadelede önemli bir kilometre taşı olarak görüyor.

FI Milletvekili Pietro Pittalis kararnamenin aciliyetinin ve öneminin altını çizdi: “Hapishanelerdeki aşırı kalabalıklık ve intiharlar, sol partilerin bu konuda hiçbir ilerleme kaydedememesinden sonra 15 yıldır ilk kez ele alınan ciddi sorunlardır.” Haklar ve güvenlik bu kararnamenin ele aldığı temel önceliklerdir.”

Destekleyenler, hapishane reformu konusunun çok uzun süredir göz ardı edildiğini ve önceki hükümetlerin bu konuda önemli ilerleme kaydedemediğini savunuyor. Hükümetin iyimserliğine rağmen kararname, insan hakları örgütleri ve cezaevi reformu savunucuları tarafından sert eleştirilere maruz kaldı.

Gözaltı merkezlerini bağımsız olarak izlemesiyle tanınan sivil toplum kuruluşu Antigone, karara şüpheyle yaklaştığını söyledi. İtalya’daki hapishane aşırı kalabalık oranının% 130 olduğunu ve bu yıl sadece 65 intihar vakasının kaydedildiğini belirterek, yeni önlemlerin önemli bir değişiklik yaratmak için yeterli olmadığını savunuyor.

Antigone adına gözaltı merkezlerine düzenli olarak saha ziyaretleri gerçekleştiren Gözlemevi’nde görev yapan Michele Miravalle, endişelerini şöyle dile getirdi: “Hükümetin konuya müdahalesi çok gecikmiş bir adım. Ancak sorun şu ki; Tamamen siyasi bir hedefe ulaşmak sistematik değildir ve durumu değiştirmeyecektir.”

“Taslağın bazı kısımları hayal kırıklığı yaratıyor. Bu, yapısal sorunları olan ve yıkılmak üzere olan bir evi onarmaya çalışmak gibi. Bu durumda ev, temeli onarmak yerine sadece pencereleri onarıyor.” dedi Miravelle.

Antigone’ye göre 190 cezaevinin 56’sında aşırı kalabalıklık oranı yüzde 150’nin üzerinde.

Sadece 38 cezaevi henüz tam kapasiteye ulaşmadı. Ancak sorun İtalya ile sınırlı değil.

Son aylarda cezaevlerinde kişi başına düşen mahkûm sayısının artması tüm Avrupa’da sorun olmaya başladı.

Bu, Avrupa Konseyi’nin hapishane nüfusu hakkındaki 2023 raporunda yer alan ve İtalya’nın hapishanelerdeki aşırı kalabalıklaşmayla mücadele eden birkaç Avrupa Birliği (AB) ülkesinden biri olduğunu vurgulayan yıllık istatistiklerin ana bulgularından biridir.

Kıbrıs, Romanya, Fransa, Belçika, Macaristan ve Slovenya da aynı kategoriye giriyor.

Miravalle, “30 yıldır, hem Amerika Birleşik Devletleri’nde hem de Avrupa’da, en iyi şekilde sosyal sorunlar olarak tanımlanabilecek bir dizi sorunu çözmek için cezai adalet ve hapishane sistemlerinin kullanılması gerektiğine karar verildi” diyor.

“Buna uyuşturucu bağımlılığı, ruh sağlığı ve yoksulluk gibi konular da dahildir” diye ekledi.

Bazı hükümlerin tam olarak uygulanmasının uzun zaman alacağı, cezaevi koşullarına etkisinin ise minimum düzeyde olacağı belirtiliyor.

Yaz aylarında sıcaklıklar arttıkça aşırı kalabalık cezaevlerindeki koşulların kötüleşmesi ve aşırı yüklü sistemin daha da gergin hale gelmesi bekleniyor.

Cezaevi kararnamesine ilişkin tartışma temel bir soruyu gündeme getiriyor: İtalyan hapishane sistemi kademeli değişikliklerle reforme edilebilir mi, yoksa daha radikal bir revizyon gerekli mi?

Ülke, kararnameyle alınan tedbirlerin etkilerini görmeyi beklerken, sorunun yanıtı belirsizliğini koruyor.